Mijn eerste scoutsweekend!
Het is misschien kort dag schreef troepleider Niels deze week naar mijn moeke. Of ik op scoutsweekend wilde? Ja natuurlijk wil ik dat! Ik denk zelfs dat Elisabeth uit mijn klas én welpin in onze troep het spijtig zal vinden als ze hoort dat ik nu al op weekend ga en zij niet. Vrijdagavond was ik heel de avond in de weer met het pakken van mijn rugzak. Nu is het zaterdag en het is zo ver.
Abraham en Sarah
Om 10 h stapt een grote horde Gentse welpen (europascoutsgent.be) van de trein in Brugge. We zijn met ons, vier Brugse welpen, toch wat overdonderd door deze grote groep. Met 25 zijn we nu, super leuk wordt dat. Ik stap samen met hen op de bus die me naar de boerderij van Hati, onze groepsleider Niels voert. Het welpenweekend start met het verhaal over Sarah en Abraham verteld door Vader Wolf van Gent. Ik luister aandachtig naar hoe zij op stap gaan naar een andere stad doorheen de woestijn langsheen een rivier die hen de weg toont. God praat met Abraham en Abraham installeert altaren op twee bergen. Wat verder beslist hij zijn huis te zetten. Het is een speciaal verhaal. Op het einde kom ik te weten dat Abraham en Sarah evenveel nakomelingen zullen krijgen als er sterren aan de hemel staan of zandkorrels op het strand zijn. Dat lijkt me echt veel.
Kunst met de k van klei
Het verhaal is afgerond en we krijgen tijd voor een knutselmomentje. Joehoe, we maken beeldjes uit klei. Het zijn weliswaar geen grote beeldjes hoor, eigenlijk gewoon hele kleine. Oei, er loopt wat fout. Mijn beeldje staat op een boordje maar valt er plots af. Een voet verplettert het en het dunne beeldje valt pardoes tussen de tralie van de stalvloer. Ik ben het kwijt.
Diebe, diebe, diep…
De honger leidt mijn aandacht af en met iedereen gaan we aan tafel voor onze picknick. Ik eet mijn heerlijke chocoladekoek die ik deze ochtend nog snel bij de bakker ging halen. De welpen in Gent verrassen mij met hun liedje tijdens de maaltijd. Ik vraag me de hele tijd af wat het laatste woord is. Misschien dat iemand het me kan vertellen: ‘Diebe, diebe, diep, hap, hap, hap, eerst de soep en dan de pap, anders word je veel te slap, en dan val je van de trap, met een spijker in je gat (oei niet zo netjes) …’ ja wat komt daar nu eigenlijk achter, dat woord versta ik echt niet.
Zeeslag op het weiland?
Ha, eindelijk gaan we op stap in de boerderij zelf om de koetjes te bezien. Eén koe kreeg zelf gisteren een kalfje en dat kalfje is nu één dag oud. Wat is dat super schattig. Het bezoek aan de dieren gaat het grote middagspel vooraf. ‘Grote Jacht’ heet dit spel. Ik herken al vrij snel dat het spel verloopt als het spelletje zeeslag thuis, maar de spelregels zijn toch nog iets anders. We worden over twee ploegen verdeeld en krijgen elk een groot blad karton met hokjes ingedeeld. In de kolom staat abcdef en in de rij 123456. Ik mag met mijn team onze boten verstoppen op het blad. Ik trippel vol ongeduld om te starten met spelen. Iedere welp krijgt een leventje. Wat zijn die leventjes klein. Ik steek het mijne in mijn jaszak om het zeker niet te verliezen. Ik ben de groene ploeg, je weet wel, groen is mijn lievelingskleur. De andere ploeg is de rode ploeg. Ik loop holderdebolder het veld op om een tegenspeler zijn rode das, die als een staart aan zijn broek hangt, er uit te trekken. We kiezen of we het spelletje blad-steen-schaar spelen, of het spelletje hanengevecht. Dat laatste gevecht is op één been, de armen gekruist, tegen mekaar opspringen. Wie het eerste beide voeten op de grond zet is verloren en geeft zijn leventje af. Ik vecht tegen Julian en win. Wat later vecht ik ook tegen Matthijs. Tijdens het hanengevecht glijdt zelfs hij uit en zijn twee voeten raken de grond, gewonnen! Ik verlies ook. Ik zit hierdoor zonder leventje en moet er een nieuwtje halen. Om een nieuw leventje te krijgen moet ik een grapje aan Ka en Balou vertellen. Dit is voor mij een makkie: ‘ken je het verhaal van jantje die samen met zijn mama bij de bakker gaat en van de bakker een koekje krijgt, waarop zijn mama zegt, hewel, Jantje wat zeg je nu, waarop Jantje… krijg ik er nog eentje’. Mijn tweede mopje is ook super: ‘drie mannen gaan naar de jungle, de ene heeft een lang mes, de tweede heeft een geweer en de laatste heeft een portier van een auto bij zich. Vragen de twee aan de derde waarom hij in de jungle die autodeur meeneemt, waarop de derde antwoordt: als er gevaarlijke dieren zijn dan draai ik het raampje dicht.’ Ik slaag er in om naar de overkant van de weide te lopen. Ik tik de leider met het grote kartonpapier en ruil mijn leventje in. Ik waag een gokje om een hokje waar een boot ligt te raken. En weet je, mijn ploeg treft als eerste alle boten. Wat ben ik blij.
Melken, melken, Anne-Marie-Marie-Katrien
De tijd gaat snel vooruit. Het is niet alleen avondeten maar ook de koeien worden gemolken. Er is een koe bij die terwijl we kijken plots pipi doet op een vlakke plaat. De pipi pletst in de lucht en ik kan deze net ontwijken. Neen, neen, de pipi was gelukkig niet op mij. Er worden wat taken verdeeld. Het bruine nest gaat aan de afwas. De witte horde ruimt het hol op waar we vanavond gaan slapen. De overige twee nesten waaronder het mijne bereiden de avondwake voor. Er is een korte weg door de koeienstal en een lange weg er omheen. Niet iedereen is zo enthousiast van de koeien als ik. Ik volg ze dan maar over het langere eind om houtblokken voor het avondvuur te halen.
Wake
Opgewarmd zit ik hier nu aan de wake en kijk verrukt naar de verschillende optredens. Het ene nest brengt een verhaal waarbij de welpen allemaal andere poses innemen. Een tweede nest werkt met zwarte schaduwen achter een wit doek. Ik maak met mijn nest deel uit van het levende schilderij over Mowgli die terugkeert naar de mensenwereld. Matthijs, de aap in het verhaal is blij dat Mowgli eindelijk vertrekt. Ik als Akela begrijp niet goed waarom Mowgli naar de mensen terug moet. Julian, Baheera vindt tot slot niet, dat het goed is dat Mowgli naar die stomme saaie mensenwereld weggaat. Vol plezier kruip ik mijn slaapzak in. We liggen in de varkensstal, echt waar, maar dan zonder echte varkens, of vergis ik me. Er rolt een welp van Gent slapend over mij heen en belandt op mijn matje. Wij wisselen zo van slaapplekje maar dat vind ik niet erg.
Zondagsmis in varkensstal
Weet je, ik zal vandaag, zondag, thuis niet meer naar de mis moeten. Padre Lode van Brugge komt langs en vindt de varkenstal de geknipte ruimte om er samen de mis te vieren. Tussen de mis en het middageten volgen er een aantal leuke en minder leuke spelletjes. We spelen detective, dokter Knobbel en Ninja. Erna vechten we een eigen spel uit met onze das tegen mekaar. We zwiepen die das zodanig op onze blote kuiten zodat het toch wel wat pijn doet. Boterhammen als middageten verzachten die pijn. Na de middag spelen we tot slot het spel ‘pang, pang’. Iedereen staat in een kring en in het midden van de cirkel mikt iemand al rond draaiend naar één persoon in de cirkel. De persoon op wie gemikt wordt kan zich bukken, zijn beide buren moeten snel ronddraaien en als eerste pang zeggen. Hoe het spel precies verloopt kan ik moeilijk uitleggen. In ieder geval weet ik dat er veel doden vallen, en telkens er nieuwe slachtoffers vallen moeten de mensen die niet dood zijn verder in de kring ronddraaien en mekaar luidop neer-‘pangen’. Dit spel gaat door tot twee personen overblijven. Zij staan dan rug aan rug en duelleren met elkaar.
Pompen
Wat na het opruimen – met dank aan Matthias voor het oprollen van mijn slaapmatje – ook overblijft zijn verloren voorwerpen. Ik ben niets kwijt en kijk geamuseerd toe hoe de leiding de gevonden voorwerpen triomfantelijk toont. Ik vraag me af, of ik, mocht ik mijn spulletjes kwijt zijn, zou zeggen dat het van mij is. Pas als ik 5 keer pomp, krijg ik het maar terug van de leiding en ik weet nog niet hoe dat moet.
Punt uit
Wouter
